Op naar Adelaide! Via via dan wel....

Vanuit de kust van Victoria ga ik noordelijk een stukje het binnenland in richting The Grampians NP. Deze regio van Australie staat bekend om haar vulkaanlandschappen en craters. Ik volg een route die een local voor me uitgestippeld had en kom uit bij Mount Eccles NP. Waar ik een wandeling maak door een oude lava stroom, die mooi groen was bekleed met mos. Tijdens de wandeling kom ik door de zogenaamde Natural Bridge en langs een zeer donkere lava grot. Ik dacht dat ik een goede zaklamp had meegenomen, maar voor in de grot gaf deze maar weinig licht. Wat het wel een beetje spannerder maakt als je weet dat er ook dieren in de grot kunnen zitten. Met het beetje licht dat ik had verlichte ik de de grot zo goed als ik kon en het leek wel of de grot bekleed was met een laagje zilver, het glinsterde overal! Zeker de moeite waard om een stukje voor om te rijden!

Vanuit Mount Eccles ga ik verder noordelijk via Mount Rouse Reserve, waar ik tijdens mijn lunch van het uitzicht geniet en de volgende bestemmingl in de verte al kan zien liggen, “The Grampians”.

Thuis, in Beek en Donk is/was iedereen zich voor aan het bereiden voor “Our Wonderland” Wish, maar ik eindig hier ook in Wonderland... carpark dan wel. Nog even gekeken of ik Alice kon vinden, maar helaas (haha). Na de korte zoektocht begin ik met een wandeling door de Canyon van The Grampians en vervolg daarna de track naar de Pinnecles lookout. Geweldige wandeling met “stunning Views”.

Na een aantal uur gewandeld te hebben stop ik onderweg nog even bij de “Balconies”, waar ik maar even op ga zitten om uit rusten ;). ’s Avonds eindig ik bij een meer waar ik een andere backpackerster ontmoet en samen maken we een kampvuur en genieten tot laat in de nacht van het warme kampvuur en het uitzicht, een zeer mooie sterren hemel! De volgende dag trek ik weer The Grampians in en bezoek de top van Mount William, Mackenzie Falls en diverse andere stops op de weg.

Gezien ik in de afgelopen twee dagen bijna 30 kilometer berg op en af gewandeld heb, besluit ik het een dagje rustiger aan te doen. Maar ik kan het niet laten om toch nog een keer The Grampians te bezoeken en maak nog een bergwandeling naar de top van Mount Sturgeon, is ten slotte maar een 3 uur durige wandeling type “hard”.

Zo, het is weer even mooi geweest met de conditie training en ik ga verder met de route richting Adelaide. Onderweg maakt ik een stop bij Mount Arapiles, waar ik de bergklimmers (recht omhoog met touw enzo) bewonder onder aan de cliff. Ik besluit zelf de cliff ook op te klouteren, maar dan aan andere kant van de berg, zodat ik de bergbeklimmers even gedag kan zeggen boven op de rand cliff. Ik vervolg mijn route door de Little Dessert NP, waar het volgens de locals “groen” is deze tijd van het jaar, maar het komt in mijn ogen niet echt verder dan “grijs”. Op het einde van de dag heb ik bijna 600 km gereden, wat de locals hier noemen “een stukje rijden”.

Adelaide,
net voor Adelaide stop ik even voor een ‘Bratwurst” in Hanhdorf, een dorpje opgericht door Duitsers, wat de naam al een beetje verklapt en waar enkele van de gebouwen de “oud duitse” bouwstijl hebben. Al was het was het zeer verleidelijk, helaas heb ik geen liter pul met HB bier gehad, moest tenslotte nog rijden...

Verder heb ik in Adelaide de stad een beetje verkend, SA national wine centre, museum, art gallary, botanical gardens, etc, ect...
En ik ben op bezoek geweest bij de bekendste inwoners van Adelaide; “Wang Wang” en “Funi”. Dat zijn de twee reuzen panda’s welke hier in Adelaide Zoo wonen. Het was indrukwekkend om zo’n grote knuffel panda op maar een meter afstand van je te zien, maar gezien ze eigenlijk niet zo knuffelbaar zijn, hadden ze er toch maar een glazen wand tussen gezet :-)

Voorbereidingen,
De komende weken staat op de route Adelaide naar Darwin, dwars door het midden van Australie, de zogenaamde “red dessert”. Dit is niet zomaar even een stukje rijden, maar is ongeveer 5000 km door “the middle of nowhere” en vergt de nodige voorbereiding (routeplanning , water, benzine, eten, reserve banden en nog meer) wat me een aantal dagen heeft bezig gehouden.

Ik weet niet precies hoe het zit met internet de komende tijd, maar jullie zien de stoffige foto’s wel verschijnen online!

Groetjes Pieter